Zo, het zit er weer op. Gisteren op tijd vertrokken en keurig om 00:30 uur op Schiphol. Koffers gingen ook snel, dus om 01:15 uur zaten we al in de auto richting zuiden. Half 3 thuis en meteen naar bed. Uitgeslapen? Nee hoor, gewoon weer om 9 uur op. Nu is al alles opgeruimd en de was draait. Zo meteen boodschappen doen en we zitten weer in het ritme van de normale regelmaat.

14:30 uur locale tijd. Momenteel zitten we in de lobby. Dienen om 15:00 uur uit te checken en dan worden we om 15:45 opgehaald voor onze transfer naar de luchthaven. Als alles op schema loopt vertrekt onze vlucht om 19:40 uur. Eerst een half uur vliegen naar Hurghada om nog wat Nederlandse toeristen op te halen en dan door richting Schiphol. Geschatte aankomsttijd 00:30 uur in Nederland. Dan nog met de auto terug naar Berg en dan zal ons bedje wel heel hard roepen op ons. Vrijdag zal wel in het teken van bijkomen staan. Maar we hebben genoten van een fantastische vakantie, goed hotel en weer fijne mensen ontmoet. Kunnen we weer uitkijken naar de zomervakantie, toch?

Op weg naar het vertrekpunt voor het eiland Philae moesten we weer een omtrekkende beweging maken om de demonstrerende meute te omzeilen. Maar dat ging nu al veel beter, dus kwamen we voorspoedig aan in de haven waar een overdaad aan kleine bootjes lag die de toeristen over konden zetten naar Philae. Maar hier was het ook crisis, want slechts een handjevol toeristen was hier geland om  de bootjes te bemannen. Na een voorspoedige overzet kwamen we dus op het eiland met een geweldige tempel, alleen......... Het bleek niet meer origineel te zijn. Wat was nu? Door de aanleg van de dam dreigde het oorspronkelijke Philae te overstromen. De tempel op het eiland behoorde tot de Unesco Werelderfgoedlijst en de Unesco kwam in opstand tegen de overstroming van de tempel. Hoe hebben ze het opgelost? Heel simpel. De tempel is in vele stukken afgebroken en op het huidige eiland, 280 meter verderop, in zijn geheel nieuw opgebouwd. Dit klusje nam maar liefst 8 jaar in beslag, maar hierdoor is wel deze prachtige site bewaard gebleven voor de volgende generaties. Na dit bezoek was het tijd om de thuisreis te hervatten. Dus wij maakten ons op voor opnieuw zo'n 400 km in de auto door te brengen. Eerst in Aswan nog de gids gedumpt, chips en drank ingeslagen en op weg. Het stuk richting Edfu was weer net zo'n drama als op de heenweg, alleen nu zaten we ook nog eens in de spits (Egyptische spits: ezelkarren, kamelen, voetgangers, fietsers etc) In elk geval mensen die zich verplaatsten met een snelheid van  een opgevoerde slak! Dus dit nam behoorlijk wat tijd in beslag en aangezien het hier rond 6 uur donker wordt, en dan niet geleidelijk maar behoorlijk snel, zaten we al snel in de duisternis te rijden. Straatverlichting? Nee. Verlichting o de voertuigen? Nee. Dus de rijkunst van de chauffeur werd al behoorlijk op de proef gesteld. Na Edfu, kwam er nog een extra uitdaging bij, de woestijn. Zover als je kunt kijken niks dan massale zwarte. Zo donker als de nacht moet hier absoluut uitgevonden zijn. En toen begon dit ook onze chauffeur parten te spelen. Zijn rechtervoet werd steeds zwaarder en zwaarder en op gegeven ogenblik scheurden we met 160 km/h door het niks. Bochten werden op het laatste moment pas aangeremd en af en toe zelf nog later dan o het laatste moment. We zaten achterin en kregen de indruk dat onze chauffeur ook behoorlijk last van vermoeidheid begon te krijgen. Claudia sch...... Ehhhh, ik bedoel poepte zo ongeveer alle kleuren van de regenboog. Gelegenheid tot stoppen was er niet en wij maakten ons serieus zorgen of wij nog wel zouden aankomen. Eerst hem er nadrukkelijk op gewezen dat hij in elk geval zijn snelheid moest minderen, om ons niet helemaal gek te maken. En eindelijk ergens halverwege onze troosteloze rit, kwamen we bij een wegrestaurant, althans wat er voor door kon gaan. De chauffeur ervan overtuigd dat hij beter even kon stoppen, een bakkie koffie kon nuttigen en een sigaretje moest pakken. Toen mijn kans gegrepen en voor ingestapt naast de chauffeur. We moesten nog zo'n 2 uur kachelen en we waren niet van plan hem in te laten slapen. Dus al eens begonnen met de airconditioning vol open te zetten. Zielig voor die gast maar hij moest zo ongeveer bevriezen, maar ja alle doelen heiligden de middelen. En ik had me voorgenomen hem gedurende de rest van de rit aan de praat te houden. Nou ik zal jullie zeggen dat is een uitdaging als je met iemand een gesprek gaande moet houden die niet meer dan 3 of 4 woorden Engels spreekt en wij nog minder Egyptisch. Maar gewoon tegen hem aangekletst en net gedaan of we alles van elkaar begrepen. Niet natuurlijk maar we moesten hem toch wakker houden. Maar de laatse 2 uur hebben we met volle spanning in ons lichaam doorstaan, en het verbaasd mij nu dat we de volgende dag geen spierpijn hadden. Enfin, aangekomen in ons hotel, waren wij totaal op en dankten de goden (hier hebben ze er toch genoeg) op onze knieën dat we veilig aangekomen waren. En dan moet je je voorstellen, die gast moest nog door naar Hurghada, om zijn auto in te leveren. Nog even 260 km verder. Wij vragen ons serieus af of hij daar wel aangekomen is. Zo niet, verbaasd het ons niks. We kunnen niet anders concluderen dat dit gewoonweg onmenselijke toestanden zijn. Die gast heeft dus al met al zo'n 21 uur achter het stuur gezeten wanneer is weer in Hurghada aangekomen is. Al met al een echte horror-trip. Niet alleen voor ons, maar zeker ook voor onze chauffeur. Maar om met een cliché af te sluiten. Eind goed al goed!

De weg van Edfu naar Aswan, slingert zich langs de Nijl en is de enige verbindingsweg richting Aswan. Stel je een verouderde rijksweg voor bij ons, en je hebt een redelijk beeld van de weg. Vervolgens wordt deze weg bevolkt door allerlei soorten voertuigen. Van fiets tot vrachtauto en van ezelkar tot tuktuk. Dus het was een hele uitdaging. Eenmaal onderweg bleek ook nog eens dat de revolutie van januari in Caïro, hier nog steeds zijn echo had. We zijn dan ook een paar keer van de hoofdweg moeten afwijken, omdat deze geblokkeerd werd door protesterende Egyptenaren. En dit waren momenten dat je je echt ging afvragen of we onze bestemming nog wel zouden bereiken. Het was op gegeven ogenblik zelfs zo erg, dat we een alternatieve route via een vuilnisbelt moesten nemen. Ik heb hier maar foto's van gemaakt. Niet vanwege de culturele waarde, maar gewoon om te bewijzen dat we niet gelogen hebben, want het klinkt en was ongeloofwaardig. In elk geval toch aangekomen in Aswan, en toen was het tijd voor de lunch. We reden richting Nijl, waar een bootje klaar lag welk ons de Nijl overzette naar het restaurant. Dit lag namelijk op een eilandje midden in de Nijl. Geweldige locatie en heerlijke keuken. Het was een Nubisch restaurant en zij serveerden hun eigen versie van tajin. Nou we hebben genoten kan ik zeggen. Na de lunch weer de Nijl over en met de auto naar de Grote Dam van Aswan. Ook dit bleek weer geen sinecure. Bij de oprit van de dam werden we weer tegengehouden door protesterende en nu ook vechtende demonstranten, onder het wakende oog van bewapende militairen en tanks. Dat was toch wel even slikken. Maar gelukkig bleef onze gids hier heel rustig onder en loodste ons via opnieuw wat omwegen toch de dam op. Als we het al hebben over bouwkundige staaltjes in de oudheid, dan moet ik toch wel stellen dat de Aswandam hier niet voor onder doet. Ik bespaar jullie de details, maar wanneer je boven op de dam staat, met aan de ene zijde de Nijl en aan de andere kant het Nassermeer (het op 1 na grootste kunstmatige meer ter wereld), dan voel je je heel erg klein en kun je niet anders dan respect hebben voor hetgeen daar gerealiseerd is. Na het bezoek aan de dam gingen we verder richting het eiland Philae en het tempelcomplex wat hier op staat. Maar dat is weer een nieuw verhaal, in deel 3 van deze blog.

Gisteren was het dus zover. Onze geplande trip naar Edfu en Aswan kon doorgaan. Claudia was weer helemaal opgeknapt en gelukkig kon de trip verplaatst worden. Om half 4 in de ochtend rammelde onze wekker, want om half 5 was pick up time. Stipt om half 5 stand onze chauffeur voor de deur en konden we beginnen aan onze trip, waar in elk geval een ding zeker was, we zouden heel wat kilometers vreten vandaag. Eerst richting Marsa Alam, da's ongeveer 30 km, daarna door de woestijn richting Edfu aan de Nijl, 260 km. Vanuit Edfu naar Aswan, nog eens 120 km en dan natuurlijk weer de terugreis. We zouden dus vandaag zo'n kleine 800 km voor de kiezen krijgen.

In elk geval rond 8 uur waren we in Edfu voor een bezoek aan de tempel van Horus. Alleen toen bleek onze gids, die we daar zouden treffen, vast te zitten in het verkeer. Hij zou zeker een uur later komen. Onze privechauffeur had hier behoorlijk de pest over in, maar wilde de tijd niet verdoen met wachten. Dus bood hij ons een stadsrondrit door Edfu aan...... Nou dan krijg je pas echt een blik in de keuken om het zo maar eens te zeggen. Niks verharde straten (en dan praten we over een stad met ca. 100.000 inwoners) Maar het was een geweldige ervaring en een geweldige indruk. We konden eigenlijk al niet meer boos zijn op onze gids. En rond 9 uur arriveerde de gids dan eindelijk en konden we beginnen aan onze rondleiding in de tempel van Horus. De best bewaarde tempel van heel Egypte, aangezien hij er nog net zo bij staat als in de oudheid. Waar Karnak en Luxor duidelijk geleden hebben onder de tijd en de veroveringen door de eeuwen heen, is Edfu, vanwege de ligging, grotendeels verschoond gebleven van overheersende volkeren. En ik moet zeggen, het was idd zeer indrukwekkend. We kregen ruime uitleg en royaal de tijd voor het nemen van foto's, dus het begin van onze dag was absoluut goed. Na deze stop was het tijd onze weg te vervolgen richting Aswan. En gezien de aard van de weg beloofde dit een hele trip te worden, althans volgens onze gids....... En hij kreeg gelijk. Maar daarover meer in het vervolg in de volgende blog.

Het mooiste landschap? Het mooiste landschap is een gedekte tafel in gezelschap van je vrienden! (vrij vertaald naar de uitspraak van Jos de Witte uit Ieper).

Maar het wordt nu toch tijd om een verslag te geven van onze trip naar Edfu en Aswan gisteren.

Het mooiste landschap? Het mooiste landschap is een gedekte tafel in gezelschap van je vrienden! (vrij vertaald naar de uitspraak van Jos de Witte uit Ieper).

Maar het wordt nu toch tijd om een verslag te geven van onze trip naar Edfu en Aswan gisteren.

Voor diegenen die benieuwd zijn naar onze ervaringen in Aswan, die moeten we nog even teleurstellen. Want...... Claudia moest zo nodig de vloek van de Pharao oplopen, net de avond vooraf aan ons Aswanbezoek. Dus dit hebben we moeten cancelen. Maar we konden het gelukkig verplaatsen en gaan nu dus ( als alles goed gaat) morgen opnieuw proberen. Claudia zegt dat het niet de Vloek van de Pharao was, maar ze was in elk geval behoorlijk ziek ervan en is na 2 dagen gelukkig weer volledig opgeknapt. Dus de afgelopen dagen rustig aan op het bedje gelegen en ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om de onderwaterwereld hier te ontdekken. We zitten in de baai van Abu Dabbab. Een baai waar het rif nog in heel goede staat verkeerd en dat is dus ook te merken aan de vissen hier. Wanneer je een paar meter het rif in gaat, wordt je overweldigd door het grote aantal vissen. Maar ook de variatie is enorm. Ik heb een kaart gekocht met de vissen in de Rode Zee, zodat ik kan afvinken welke ik allemaal gezien heb. En ik moet zeggen het zijn er al heel wat en er komen er elke dag nog bij. Zelfs ook soorten die niet op de lijst staan. ( ik neem dan ook aan dat de lijst niet compleet is) Ik heb er vrolijk op los gefotografeerd, dus er zullen nog wel wat foto's volgen. Aangezien we hier een uur voorlopen op Nederland ( en België, voor de Belgische lezers) is het nu tijd om te gaan douchen en dan weer aan tafel.

Na een dag geen berichten zijn we hier weer. Aan zon geen gebrek, dus daar zeg ik niets meer over. Wel het snorkelen. Dit is top. We hebben een rif voor het strand liggen welk nog niet geleden heeft onder het massatoerisme. Geweldig. Heb al heel wat foto's geschoten en zal ze snel uploaden. Na het zonnen en bakken van de afgelopen dagen, is het morgen tijd voor een cultureel uitstapje. We gaan naar Aswan en worden hiervoor al om half 5 in de ochtend opgepikt. Het schijnt toch nog een hele reis te zijn een aangezien we weer een beetje redelijk in de avond terug willen zijn, wordt het dus vroeg uit de veren.

Vandaag begonnen met een echte stranddag. Dus zon, zee en strand. Wel nog vanochtend een trip geboekt naar Aswan voor zaterdag, maar daarna echt stranten. Wel nog leuk om te melden (of misschien ook niet voor de mensen hier). Vanwege de situatie in Egypte en de crisis in Europa is het momenteel extreem rustig in de regio. Ook. De bezetting ins ons hotel is erg laag. Maar om mijn verhaal af te maken. Doordat er heel weinig toeristen zijn, zijn heel veel excursies geannuleerd. Zo ook de dagtocht naar Aswan. Maar ze boden wel een alternatie: een privé excursie met privechauffeur en eigen gids. Wel voor een aangepaste prijs wel te verstaan, maar scheelt in elk geval veel reistijdvergoeding en je bent natuurlijk veel flexibeler door de dag. Een minuutje is echter wel het tijdstip van vertrek...... Half vijf in de ochtend (das pas vakantie, toch?). Verder heeft Claudia zich vanavond een hele winkel parfum laten aansmeren, dus de komen, zeg 10 jaar, hoeven wij ons geen zorgen te maken dat we stinken......haha. Maar was evengoed een leuke ervaring. Ook hier merk je dat het crisis is en ze erg diep gaan met hun prijzen om maar iets te verkopen. Als onze koffers al die luxe maar aankunnen .

Opmerkelijk in het hotel is de vriendelijke attitude van het personeel. We zijn wel eens anders tegengekomen in deze zandbak. Neem onze kamer. We kregen een kamer met 2 enkele bedden. Nou dat hadden we zelf niet in gedachte, dus gevraagd of ze ook andere bedden hadden. Geen probleem, kregen vanochtend een luxe kamer met een kingsize bed. En vanavond kwamen ze ons zelf een upgrade aanbieden naar een kamer met zeegezicht. Hebben we vriendelijk voor bedankt. Hadden net onze koffers uitgepakt en kamer is prima, dus zeegezicht voegt weinig toe. Is toch maar een bak water..